ค่ำคืนสุดท้ายที่ ม.อุบลฯ (๓๐ กันยายน)

ทุกท่านที่เคารพคงจะเห็นรูปภาพข้างบนเป็นรูปที่ของอาคารบริเวณด้านหน้ามหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เวลา ๑๘.๐๐ น. ของวันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๕๓ ซึ่งเป็นวันที่ผู้เขียนได้ทำหน้าที่ในตำแหน่งผู้บริหาร (รองอธิการบดี) ที่ดูแลการวางแผนการจัดทำงบประมาณของมหาวิทยาลัย จะได้สิ้นสุดวาระการดำรงตำแหน่งมาเป็นระยะ ๘ ปี แล้วมันเกี่ยวกับอะไรกับชื่อเรื่องที่ว่า ค่ำคืนสุดท้ายที่ ม.อุบลฯ และรูปภาพดังกล่าว

แน่นอนครับ ชีวิตการทำงานไม่ว่าจะหน้าที่อะไรก็ตามแต่ เราไม่สามารถที่ดำรงคงอยู่ได้ตลอดไปยั่งยืนหรือจีรัง ทุกสิ่งทุกอย่างมีขึ้นแล้วย่อมมีลงเป็นเรื่องของกฎธรรมชาติที่มนุษย์ไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน

รูปภาพดังกล่าวได้แสดงให้เห็นว่าแสงสว่างกำลังจะลับลาจากโลกใบนี้ความมืดมนจะกลับมาอีกครั้ง อย่างไรก็ดี ระหว่างแสงสว่างและความมืดที่กำลังจะมาก็ยังมีความสวยงามจากสิ่งอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นก้อนเมฆ ซึ่งถึงแม้ว่าเมฆดังกล่าวจะไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยก็ตาม แต่ก็เป็นความสวยงามของความไม่เป็นระเบียบ ก็เหมือนชีวิตของคนเราที่บางครั้งเราอาจจะทำงานบางเรื่องบางอย่างไม่ได้เป็นระเบียบมีระเบียบ แต่ก็ยังเป็นส่วนที่เราจะต้องทำต่อไปและมันก็มีความงดงามของการทำงานในชีวิตของคนเรา ที่บางครั้งเราอาจจะมีบางที่ไม่มีสติ แต่เราจะไม่ยอมให้ไม่มีสติตลอดไป

ดั่งที่กล่าวมาแล้วข้างต้นว่า ค่ำคืนนี้ (๓๐ กันยายน ๒๕๕๓) เป็นวันที่ผู้เขียนจะต้องลาแล้วในตำแหน่งดังกล่าว ที่ผ่านมาก็ได้ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่ แต่อย่างไรก็ดี ผู้เขียนเองก็คิดว่ามีหลายๆ เรื่องนั้นมีข้อผิดพลาดบกพร่องพอสมควร แน่นอนครับมนุษย์เราย่อมมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นได้ แต่เมื่อรู้ว่ามันผิดเราต้องเรียนรู้เพื่อไม่ทำผิดอีกครั้ง เหมือนกับผิดแล้วย่อมจะต้องทำถูกอีกครั้งอย่างแน่นอน ซึ่งก็คล้ายกับค่ำคืนนี้ถึงแม้ว่ามันกำลังจะมืดก็ตามแต่ มันก็ย่อมจะกลับมาสว่างอีกครั้งอย่างแน่นอน เพียงแต่อาจจะต้องใช้เวลาเท่านั้นเอง

ก็หวังว่าค่ำคืนนี้จะเป็นค่ำคืนที่มีความสุขสำหรับหลายๆ ท่านเพราะจะได้หมดภาระหน้าที่การงานที่ทำอยู่ วันพรุ่งนี้ท่านก็กลายเป็นคนที่ไม่ต้องมีงานทำ ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรในภาระหน้าที่ที่เคยทำมา อย่างไรก็ตาม ท่านก็ย่อมมีหน้าที่อีกอย่างหนึ่งอย่างแน่นอน คือ ทำหน้าที่เป็นคนดีของครอบครัว ของสังคม ของประเทศชาติต่อไป

ค่ำคืนนี้คืนสุดท้าย ถึงแม้ว่ามันกำลังจะมืดลง แต่มันก็จะเริ่มสว่างในวันพรุ่งนี้ ค่ำคืนนี้ก็เพียงเรื่องที่สมมติว่า วันสุดท้าย เท่านั้นครับ เราจะต้องต่อสู้ต่อไปจนกว่าเราจะจากโลกใบนี้ไป และการต่อสู้นี้ เราจะต้องสู้ให้เหมือนกับก้อนเมฆ (ตามรูปภาพข้างต้น) คือ มีความนุ่มนวลในการใช้ชีวิตปรับเปลี่ยนไปตามสภาพของความเป็นจริง ชีวิตของเราก็ย่อมจะเดินหน้าต่อไป แต่เราควรจะมีความทรงจำที่ดี ร่วมกันทำความดี เพื่อแผ่นดิน
มนูญ ศรีวิรัตน์

และวันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๕๕ ได้หมดภาระหน้าที่จากตำแหน่งรองอธิการบดีฝ่ายบริหารและชุมชนสัมพันธ์ (สนใจอ่านเกี่ยวกับคำว่า "รอง")มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ซึ่งที่ผ่านมาได้ทำหน้าที่ที่ดีที่สุด (ในความคิดของตัวเอง)ซึ่งได้มีโอกาสอยู่ที่ ม.อุบลฯ มากว่า ๒๐ ปี (สนใจอ่านเกี่ยวกับ "ข้าพเจ้า (อจต.) กับ ม.อุบลฯ 20 ปี")อย่างไรก็ดี อาจจะไม่ดีในอีกมุมหนึ่งของท่านอื่นๆ ก็ได้ แต่นี่คือความสวยงามของการดำรงชีวิตและการทำงานในหน้าที่ เพราะจะต้องมีคนที่เห็นด้วยไม่เห็นด้วย แต่เราก็จะต้องพยายามตามหัวโขนที่เราได้ใส่ไว้ให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ (สนใจอ่านเรื่องเกี่ยวกับโขนเชิญได้ที่ "โขน หรือ หัวโขน")ก็เอาเป็นว่า เรื่องที่สมมติได้ผ่านพ้นไปแล้ว เรื่องจริงกลับเข้ามาแทนที่ เรื่องที่จริงที่ว่า คือ เรื่องของเวลาไม่เคยคอยใคร เวลาจะต้องเดินหน้าต่อไป (สนใจอ่านเรื่องเกี่ยวกับเวลาเชิญได้ที่ "ข้าเวลา ฆ่าเวลา ค่าเวลา")เพื่อความมั่นคงต่อไป (สนใจอ่านเรื่องเกี่ยวกับมั่นคง "มั่นคง (ความมั่นคง ในชีวิต)") 

ด้วยความเคารพมณูญพงศ์ ศรีวิรัตน์ (อจต.)